Metro Exodus İncelemesi
- Harika bir hikaye ve ilerleyiş
- Şahane karakter modellemeleri ve çevre tasarımları
- Oyuna renk katan ince detaylar
- Tam bir açık dünya değil
Hikayesi
Metro: Last Night’ın olaylarından sonra Metro’nun bir sakini olan Artyom, Moskova’da radio sinyalleri arıyordur. Belli bir olay örgüsü sonrasında Artyom, yoldaşları ile beraber bir tren kaçırır ve Rusya’nın çorak topraklarına doğru yeni bir ‘ev’ arayışı amacıyla beraber yola çıkarlar.
Artyrom ve Metro sakinleri için, yer altı artık bir ‘norm’ haline gelmiş ve betondan binalarıyla birlikte dış dünya tümüyle yabancılaşmıştır. Kaçırılan tren sizin bir geminiz haline gelmiştir ve ziyaret ettiğiniz her mekan, farklı görünümleri dolayısıyla bambaşka gezegenler gibi hissettirmektedir. Bilinmezliğe doğru uçsuz bucaksız bir macerada, hikayenize tam da bu noktadan başlıyorsunuz.
Görseller ve Detaylar
Metro Exodus’un küçük ama bir o kadar da içine çeken, şahane bir görsellik barındıran açık dünyası, minik minik bölümler ile oyuncuya veriliyor. Treniniz ise, siz ve arkadaşlarınız için bir sığınma evi oluyor. Bir noktadan diğerine giderken vagonlar arası gezip arkadaşlarınızla sohbet edebilir, eşyalarınızı düzenleyebilir, hatta gitar bile çalabilirsiniz. Fonksiyonel olarak sadece bir tren olsa da, içindeki atmosfer oyunun atmosferiyle tamemen bir zıtlık içinde. Sıcaklık, rahatlık ve huzur ortamını kucaklıyorsunuz bu trende.
Oyunun dünyası tamamen açık bir dünya değil. Ancak Metro’nun önceki oyunları ile karşılaştırıldığında, onlar kadar lineer bir ilerleyişe de sahip değil. Mesela bir görevde Artyom ve arkadaşlarının gizlice sızıp çalmaları gereken römörkör var. Bu görevi başarıyla tamamlamak için ise iki alternatifiniz var: Binaya ya gizlice yerden gideceksiniz ya da uzun bir asılı halat ile kayarak havalı bir şekilde görev noktasına varacaksınız. Bu ve bunun gibi çeşitli görevler oyuncuya biraz da olsa özgürlük hissiyatını verebiliyor.
Silahlar çok ağır ve güçlü hissettiriyor. Çamur ve topraktan geçerken tozlanıyorlar, dahası da bunları sizin temizlemeniz gerekiyor. Ancak durum böyle bile olsa bu iş hiçbir zaman sıkıcı bir hal almıyor. Oyunda silahınıza ekleyebildiğiniz eklentiler ile de silahınıza karşı tamamen bir sahiplik duygusu yaratıyor oyun. Bir sürü AK-47 var ama bu ‘benimki’ diyebiliyorsunuz rahatlıkla. [euo_info_card iconType="left" size="md" title="Haritadaki Gizli Noktalar" align="right"]Bu noktaları belirginleştirebilmeniz için dürbününüzü kullanarak etrafı taramanız gerekiyor, unutmadan ekleyelim.[/euo_info_card]
Tabii bunlar gibi bir sürü ek iş var. Örneğin, tıpkı silahlarınız gibi gas maskeniz de kirlenebiliyor ve silmediğiniz takdirde belli bir süre sonra hiçbir şey göremez hale geliyorsunuz. Veya maskenizin filtresini değiştirmezseniz radyasonlu havayı soluyup boğulabiliyorsunuz. Dediğimiz gibi bunun gibi iş çok ama bu işler hiçbir zaman bir yük gibi gelmiyor oyuncuya. Oyunun doğasına dikkatlice işlenmiş ve bir parçası haline getirilmiş. Bu alanda tebrik etmek lazım 4A Games ekibini.
SON SÖZ
Metro Exodus, yarattığı bu dünya ile bize ne göstermeyi amaçlamış olabilir? Last Light ve 2033 için bu sorunun cevabı muhtemelen insanlığın nasıl bir sona geldiğini ve nasıl kendi kendini yok ettiğini göstermekti. Ancak Exodus bu oyunlardan daha farklı. Yine insanlığın karanlık yüzünü görüyor olsak da tüm bu karanlığın içinde aydınlık bir ışığın da var olabileceğini, her şeye rağmen yine de bir huzur bulunabileceğini ve umudun kaybedilmemesi gerektiğini aşılıyor oyuncuya. Dış dünyanın getirdiği soğuk hisler, trenin içindeki sıcak arkadaşlık ortamıyla dengelenerek bunun gerçekten de doğru bir cevap olduğunu çıkarabiliriz.
Genel hatlarıyla harika bir görsellik sunan bu oyun, çok ince olan detaylarını bile harika işlemiş dünyasına. Birçok duyguyu oyuncuya aynı anda yaşatan bu oyunu kesinlikle oynamanızı öneririz.
İyi oyunlar.
