Hunt: Showdown - Bark, Bone and Blood

Bu DLC bir Efsanevi Avcı, iki Efsanevi silah ve bir Efsanevi alet içerir:
-Uluyan Demir (Avcı)
- Kemik Kesici (Caldwell Rival 78)
- Avcının Rehberi (LeMat Mark II Altıpatlar)
- Hainin Dişi (Muştalı Bıçak).

Uluyan Demir  

Kış mevsiminde öksüz kalan Uluyan Demir, kurtlar tarafından kendilerinden biri gibi yetiştirildi. Ancak sürü yoluna devam etti ve bitmek bilmeyen kışla birlikte yiyecek, sıcaklık ve umut bulmak zor bir hâl aldı. Bu yüzden Uluyan Demir bu üç şeyi de elde etmek için ailesini kurban etti. 


Kemik Kesici  

Uluyan Demir, ölüm ve ahşapla dövülmüş bu acımasız ve güzel aleti kullanıyor. Arkalarını kollayacak bir sürü olmasa bile bu çalıntı Caldwell Rival 78, bu eksikliği kurşun, öfke ve kanla doldurdu. 


Avcının Rehberi  

Uluyan Demir tarafından katledilen ormancılardan yağmalanan mütevazı bir tabanca. Hayatta kalma şanslarını tehdit eden her şeyi öldürmek için rafine edilmiş ve yeniden tasarlanmış bu LeMat Mark II Altıpatlar, yalnızlığın bir simgesidir. 


Hainin Dişi 

Koç boynuzu ve kurt çenesi. Bu Muştalı Bıçak, hem av hem de avcı tarafından kullanılabilinen bir alettir. Av ve avcının ortak özelliği, hayatta kalma ihtimallerini tehdit eden her türlü yaratığa pençelerini ve dişlerini geçirme içgüdüsüdür. 



Kar ve kurtçuklar arasında sürünmek, kan ve buz üzerinde kaymak... Çocuğun geçirdiği ilk kış ve hatırladığı ilk anı böyleydi. Aç bir kurdun sıcak, vahşi nefesiyle son buluyordu bu anı. Ancak kurt bu küçük lokmaya acıdı ve onu yetiştirmek üzere kendi yuvasına götürdü.

Yavrular sıcaklıklarını hevesle, büyükler de yiyeceklerini cömertçe onunla paylaştı. Yaşlı ve genç hep birlikte çocuğa avlanmayı öğretmeye çalıştılar ve ama hiçbiri bunu başaramadı. Yine de çocuk, bebekliği boyunca güçlü bir şekilde büyüdü. Bir gece kurt çocuk ortadan kayboldu ve sürüyü dört gün boyunca endişe içinde bıraktı. Beşinci gün çocuk geri döndü ve getirdiği bir düzine açgözlü ormancının cesedini teker teker yuvaya taşıdı. Sürünün karnını ve keyfini haftalarca doyurmaya yetse de kazandığı saygı bir mevsim bile sürmedi. Yaşlı kurtlar öldü, genç yavrular da yeni bir bölge bulmak ve kendi sürülerini oluşturmak zorunda kaldı. Böylece, ergenliğe bile girmemiş olan çocuk bir kez daha yetim kaldı.

Bir gün bu kurt çocuğun kellesini almak için ormana gelen köylüler yaktıkları ateşler ve attıkları kurşunlarla her yeri kasıp kavurdular. Yılmadan uzun mevsimler boyunca çocuğu kovaladılar. Yuvasından uzaklarda geçirdiği korku dolu bu mevsimler kurt çocuğun etlerini kemiklerinden sıyırdı. Çaresiz ve vahşi bir hâldeki çocuk, bulduğu ilk yaratığın boğazını parçaladı ve açgözlülükle kendisine bir ziyafet çekti. Duyuları yavaşça eski hâline döndüğünde tanıdık bir koku ile karşılaştı. Bu koku, eski kurt kardeşlerinden birine aitti. Avın habercisi olan bir uluma rüzgârı delip geçti. Kurt adam, doyurucu yemeğin verdiği güçle hızla koştu.

Yüreği zayıf ama bedeni güçlü olan kurt adam dağlara çekildi. Hâlâ eski, inatçı ailesi tarafından her bir taraftan takip ediliyordu. Dağın zirvesine ulaştığında artık kaçacak bir yeri kalmamıştı. Kurt adamın iki seçeneği vardı: Ya burada ihanetin verdiği suçluluk duygusuyla ölecekti ya da dişleri ve kanıyla bu utançtan kurtulacaktı. Ve böylece Uluyan Demir dağın zirvesinden karnı tok, vücudu tırmanırken üzerinde olmayan kürklerle sarılı bir şekilde indi.