Far Cry 5 İncelemesi
- Şahane grafikler
- Çok eğlenceli oynanış mekanikleri
- Arcade modu
- Sığ kalmış bir hikaye ve karakterler
- Amacı olmayan diyaloglar
- Belli bir süre sonra kendini tekrar eden yan görevler
Oyundaki troll oynanış mekanikleri ve ciddi hikaye anlatımı çabası hiçbir şekilde uyuşmuyor. O yüzden oyundaki çoğu karakteri, işleyişi ciddiye alamıyorsunuz.
Hikayesi
Oyunun hikayesi boşlukta başlıyor ve hiçbir şekilde gelişmiyor. Belli bir tarikat var ve bu tarikatın üyelerine de ‘Peggy’ denmekte. Bu arkadaşların amacı Amerika topraklarında kendilerine ait bir bölge elde etmek ve orada devletten bağımsız diledikleri gibi silahlarıyla gülüp eğlenebilmek. Karakterimiz de elbette, devleti simgeliyor. Biz de bir şerif olarak, bu tarikatın liderini tutuklama girişiminde bulunuyoruz ancak başarısız oluyoruz. Tam da o sırada böyle bir durum için hazırda bekleyen (!) bir arkadaş tarafından kurtarılmamızla hikaye başlıyor. Hikaye genel hatlarıyla Amerika’da kutuplaşmış tarafları, silaha tapan bir grubun ülkeyle olan çalkantılarını konu alıyor.
Oyunda çok bariz bir şekilde bu tarikat Hristiyanlığı temsil etmekte. Ama oyun bunu belli etmemek için öyle dikkatli davranmış ki hikayede bu grubun geçmişinden veya detaylarından hiç bahsedilmediği için çok boş bir tarikatmış gibi gelebiliyor. Dediğimiz gibi, sadece silaha tapan bir grup deli desek yeridir.
Daha da kötüsü, oyundaki ana karakterimiz de içi bomboş kalmış bir karakter. Herhangi bir adınız veya geçmişiniz yok. Oyun başında sadece karakterin erkeksi veya kadınsı duruşunu ve sığ bir karakter yaratma ekranında nasıl göründüğünü seçiyorsunuz. Onun dışında karakter hakkında bildiğiniz tek şey bir şerif olması. Bu Ubisoft için hikaye modunu Co-Op bir şekilde oynamayı kolaylaştırmış olsa da, tek başınıza oynuyorsanız, önceki oyunlardaki gibi oyunun hikayesinde büyük bir yeriniz maalesef yok.
OYNANIŞ
Oynanışa gelirsek çok renkli ve birkaç hoşumuza giden sistem oldu diyebiliriz. Bunlardan en iyilerinden biri yoldaş sistemi. Her biri farklı uzmanlığa sahip yanınıza alabildiğiniz arkadaşlarınız ile beraber savaşmak çok eğlenceli. Özellikle siz bir mekana girerken size kollayan sniper bir dostunuzun olduğunu bilmek çok keyifli. İnsanlar dışında hayvanları da yanınıza yoldaş olarak alabiliyorsunuz. Şahsen ben yanıma bir köpek aldıktan sonra bir daha herhangi bir insanla işbirliği içine girmedim.
Oyunda beklenmedik birkaç içeriğe daha rastladım. Bir keresinde dürbünümle bir tarikatçıyı hedefliyordum ancak mermimle yanlışlıkla bir ayıyı kafesinden serbest bıraktım. Ayı nasıl olduğunu çözemediğim bir şekilde yanmaya başladı ve yanarken çevresindeki tüm tarikatçıları da yedi. Ben de dürbünümle tüm olaya tanıklık ederken hayretler içerisinde kaldım. Bu tarz olaylar oyuna çok büyük renk katıyor diyebiliriz.
Far Cry 5 ayrıca ‘Arcade’ modu da sunuyor. Dilerseniz tek başınıza dilerseniz de arkadaşlarınızla bu modu deneyebilirsiniz. Bu mod size bir harita editörü sunuyor ve yarattığınız haritaları başka oyuncularla da paylaşabiliyorsunuz. Aynı şekilde siz de başka insanların yarattığı zorlayıcı haritaları tamamlayıp oyunun ana hikayesinde büyük yardımı dokunan yeteneklere erişim sağlayabilir veya para kazanabilirsiniz.
SON SÖZ
Far Cry 5, politikada yer alan herkes ile taraf tutmadan, herhangi bir duruş sergilemeden dalga geçiyor. Büyük bir özgüvenle diyor ki, şiddete yönelmiş tarikatlar kötüdür ama onlarla savaşmak sizi de onlar kadar kötü yapabilir. Ve oyunun sonunda bunların hiçbir önemi kalmıyor çünkü oyunun doğru düzgün biten bir sonu yok. Hikaye tamamen boşlukta başlıyor ve yine boşlukta bitiyor. Oyunda iki adet son olsa da, oyunun sonunda dediğimiz gibi hiçbirinin bir önemi kalmıyor.
Eğer hikayeyi tümüyle görmezden gelmeye mideniz yetiyorsa geriye ne kalıyor diye soruyorsanız: Çok eğlenceli, yapılacak tonla şey olan, Amerikanın bir kısmını çok güzel şekilde tasarlamış bir oyun kalıyor elimizde. Onlarca yan görev, aktivite yaparak yine de çok fazla vakit geçirebilirsiniz.
İyi oyunlar.