Dishonored 2 İnceleme
Özellikle iki farklı oynanış sunması dolayısıyla da esnek yapısının avantajları daha da göze çarpıyor. İlk oyundan tanıdığımız Corvo Attano ve kızı Emily Kaldwin arasında seçim yaptıran Dishonored 2, rün ve kemik tılsımlar üzerinden nevi şahsına münhasır iki farklı oynanış sunuyor. İlk oyunu oynayanlar için Corvo’nun güçleri tanıdık gelecektir.
Yeni geliştirmelerle beraber daha da güçlü hâle gelen bu yeteneklerini kullanabilir veya Emily’ye has yetenekleri kullanmayı tercih edebilirsiniz. Silah, tuzak ve büyü konusunda o kadar çok seçenek serili ki önümüze, bu durum her karşılaşmayı eğlenceli kıldığı gibi çatışmalara da agresif veya gizli yaklaşma konusunda çeşitlilik sağlıyor. Mühimmat azlığı oyuncuyu yaratıcılığa iterken, düşmanları büyü ve diğer konvensiyonel metotları birleştirerek alt etmenin ne kadar keyifli olduğunu da söylemek gerek.
- İlk oyunda başarılı olan yetenek, büyü ve savaş mekanikleri bir üst seviyeye taşınmış.
- Karnaca, estetik anlamda çok şık gözüküyor.
- Bölüm tasarımı ve bulmacalar, oynanışta inanılmaz bir özgürlük sağlamış.
- Seslendirmeler ikna edici değil ve hikâyeye katkıda bulunamıyor.
- Estetik tercihler muazzam manzaralar ortaya çıkarsa bile yaşını belli eden grafikler can sıkıyor.
- Hikâye yazımı ve sunumu sınıfta kalmış.
İlki Gibi Ama Daha Fazlası! (Mı?)
Özetle, Dishonored 2 inanılmaz bir oynanış sunarken düşman çeşitliliğinde sınırlı kalan bir oyun. Buna rağmen Steampunk temalı bir evrende dolaşmak ilginç ve eğlenceli. Dunwall’un katı ve gri tonlarından kaçan Dishonored 2, bizleri bir Akdeniz şehrini andıran Karnaca’da, ilk oyunun on beş yıl sonrasında karşılıyor. Hikâye, genç Emily’nin tahta geçmesiyle başlıyor ve oyunun geri kalanı da tahta çıkış sırasında uğradığımız ihanetin öcünü almakla geçiyor. Ne kadar yan görevler ana hikâyeye derinlik eklemeye çalışsa da, yazım özensiz ve hayal kırıklığına uğratan bir sıradanlıktan kendini kurtaramıyor.
Ham hikâyenin üstüne inandırıcı bir seslendirmede yoksunluğunu da eklenince, Dishonored 2’yi ünlü ses sanatçıları bile kurtaramamış. Amerikan aksanlı ses sanatçılarının yoğunluğu, oyunun kurgulamaya çalıştığı evrenin aleyhine çalışıyor.
Tabii hiçbir şey de yok diyemeyiz. Çevresel hikâye anlatıcılığının ön plana çıkarıldığını ve okunacak, incelenecek, alınacak bir sürü materyalin bulunduğunu belirtmek gerek. NPC’ler (oyuncu olmayan karakterler), bulmacalar, tuzaklar ve alternatif yollarla dolu olan Karnaca, Viktoryen Steampunk ve büyünün güzel bir karışımını yansıtıyor. Bazı görevler, çarklarla çalışan konaktaki gibi mesela, çevresel bulmacalar ve mekanik düzeneklerle donatılmış. Oyunun dikey yapısı ve gizli geçitlerini de eklediğinizde, görevleri tamamlayabilmeniz için çeşitli seçenekleriniz olduğunu görüyorsunuz. Agresif veya barışçıl bir tutum takınmanız hikâyeyi çok da etkilemiyor, sadece oyunun sonunda ufak tefek değişiklikler yaşanıyor. Ekstra bir etki olarak ortalıkta bıraktığınız her cesede kan emen sineklerin üşüşeceği söylenebilir.
Karnaca’nın tasarımı ne kadar göze hitap ediyor olsa da, Dishonored 2’nin grafiklerinde bir tutarsızlık söz konusu. Şehrin aydınlık ve göze çarpan mimarisinin yanında insan modellemeleri grafik motorunun yaşını belli ediyor. Müzik az olduğu kadar hikâye anlatımına da dramatik bir etki katmaktan yoksun. Daha da sıkıntılı olan mekaniklerden birisi ise oyunun işitsel tarafı: Düşmanların sesleri oyuncuya yardımcı olabilecek şekilde yerleştirilmemiş. Oyunda gizlenmek ve düşmanın hareketlerini tespit edebilmek önemli bir dinamik olduğundan, işitilen sesin isabetliliği önem sırasında daha üstlerde yer almalıydı.
Dishonored 2 Almaya Değer Mi?
Daha önce Dishonored’ı oynamış olan herkes, ilk oyunda keyif aldıkları her şeyin bu oyunda da bulunduğunu ve hatta üstüne konulduğunu görebilir. Mükemmel bölüm tasarımı ve inandırıcı evreni, tüm karşılaşmaları bir savaş alanına çevirmeyi veya zekice kaçınmanıza olanak sağlayan zengin silah ve yetenek ağacıyla birleştirilmiş. Beklentilerin altında kalan hikâyesi, aynı kaliteyi takip eden seslendirmeler ve yaşını gösteren grafikler, maalesef eğlenceli bir deneyime ket vuruyor. Kesinlikle almaya değer bir oyun.